بررسی تطبیقی ضرب المثل های نهج البلاغه با ضرب المثل های فارسی

بی شک ضرب المثل ها یکی از گونه هـای شناخته شده ادبیات؛ و کاربردی ترین و در عین حال عامیانه ترین آن هـاست که سبب اشتراکاتی در بین زبان های اقوام و ملل مختلف شده است. امثال و حکم در انتقال درست فکر و اندیشه گوینده به مخاطب، نقش مهمـی دارند که در این میان می توان کوتاهـی لفظ، رسایـی معنا، زیبایـی و بدیع بودن کلمات را از ویژگی هـای برجسته آن دانست. در این میان جایگاه نهج البلاغه و امثال علوی در ادبیات فارسـی، یک امر روشن و غیر قابل انکار است گواه این بیان شعر شاعرانی است که از گذشته های دور تاکنون تحت تأثیر کلام امام علی(ع) بوده که گاه عینا و گاه از نظر محتوا ومفهوم از امثال و حکم نهج البلاغه الهام گرفته اند . نهج البلاغه را می توان حاصل سرمایه ی فکر ی و ذوقی امام علی(ع) دانست که به عنوان یک سند معتبر دینی و مذهبی چراغ راه هدایت و سعادت را بر بشر روشن می نماید. این پایان نامه بر آن است که از یک سو امثال و حکم علوی نهج البلاغه را احصاء و پس از تقسیم بندی موضوعـی آن این امثال را با ضرب المثل های منظوم و منثور زبان فارسی معادل یابی نماید.